Güzellik, insanlık tarihi boyunca kadınların kimliklerini, değerlerini ve toplumsal...

Hayatı farklı notalar içeren bir beste gibi görürüm. Her...

Aslı, bir yıl önce okuduğu romanın ilk sayfasına, “Hayat,...

Varanasi, Hinduların Mekke’si…  Delhi’den kalkan uçak Varanasi için alçaldığında dümdüz,...

Zordur bir kadının unutması. Beynine kazır çünkü anıları. Çok...

Sene 1994. İstanbul Üniversitesi Alman Dili ve Edebiyatı birinci...

Türk sanat tarihinin en özgün ve yenilikçi isimlerinden biri...

Dile kolay, kırk yıl… Şehirlerin incisi İstanbul’un gözbebeğinde, Beyoğlu...

Hafize Ana, Adile Teyze ve birçok unutulmaz rolle aklımızdan...

En son ne zaman baktın aynada kendine? Ne zaman gözlerini hiç kaçırmadan, yüzleştin gözlerinin içindeki seninle? Hüzünlü mü yoksa mutlu mu diye sordun mu maskesiz gerçek haline?

Gece aynaya bakmadan yattığım için çok pişmanım. En son...

Bazı insanlar nasıl kolayca unutur? Daha birkaç gün önce birlikte...

Haritada bir üzüm salkımını anımsatan Hindistan topraklarından ne imparatorluklar gelmiş geçmiş. Nice mihraceler, padişahlar toprak olmuş. Ama Tac Mahal taşa kesmiş bir şiir gibi, dinmiş bir fırtına gibi hem mazide hem atide, vakur ve mağrur öylece duruyor. “Hazır ol!” komutunda duran askerler gibi her an cenge hazır adeta. “Durmak hazır olmak mı, hazır olan durur mu, yürür mü?” diye düşünürken bu toprakların yetiştirdiği, Hindistan’ın Mehmet Akif’i diyebileceğimiz Muhammed İkbal’in sesi kulağımızda çınlıyor: “Sadece yolcular yürümez yollar da yürür.” Yani diyor ki yolda olan, dursa da yürür…

Dışarıdan bir gözle değerlendirilmesi gereken bir nesne gibi davranmaya ne zaman başladık kendimize? Ne zaman her hareketimizi, her cümlemizi, vücudumuzdaki her kıvrımı eleştirir olduk?

Nietzsche’nin Lou Salome’ye olan derin aşkı belli bir süre sonra reddedilmeyle sonlanınca, Nietzsche kadınlara karşı olan bakış açısını “Böyle buyurdu Zerdüşt” kitabında  şöyle dillendirir: “Kadınlara mı gidiyorsun? Kırbacı unutma!” Biz kırbacı unutmayıp daha sonra elimize almak kaydıyla bir kenara koyalım.

“Aslında insanın canını en çok acıtan şey hayal kırıklıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır,” der Dostoyevski.

Biliyorum, biliyorum… Üzerine bol bol yazıldı, çizildi… Fakat ben henüz ara ara açıp izlemekten usanmadım. Yaparım bunu. Aynı filmleri yeniden bir daha izlerim. Repliklerini ezbere bilsem bile sıkılmam, ilk kez izliyormuş gibi gözlerimi pür dikkat ekrana dikerim. Özellikle Yüzüklerin Efendisi ve Harry Potter bağımlıları neden bahsettiğimi çok iyi biliyorlar, eminim.

Tüm toplumlarda, bütün dinlerde, her çağda hedef hep kadındır. Sürdürülebilir kalıcı çözümler bulmak yerine hep geçiştirerek bu hedeflerde oyalanılmıştır. Bir yandan, kadın cephesinde geçmişe karşı kazanılan zaferler de yok değildir.

İnsanoğlunun var olduğu andan itibaren bitmeyen doyumsuzluğu coğrafyaları yerle bir etmiştir. Ve tam da savaşların göbeğinde kadın olmak zordur.

Yazı bir oyundur. Oyun ciddiyet gerektirir. Doğrudan algılanamayan birçok...

Her biri farklı bir ses, farklı bir hayat. “Görülmemiştir”,...

Toplumda kabul görmek ve var olmak için kadınların önüne...

“Aslında insanın canını en çok acıtan şey hayal kırıklıkları değil, yaşanması mümkünken yaşayamadığı mutluluklardır,” der Dostoyevski.

Kendin olmaya karar verdiğin an güzelleşirsin.  COCO CHANEL “Annnneeeeee?” “Efendim çocuğum?” “Annnneeeeee?” “Eefendim çocuğuum?” “Anneeeee...

Mazi kalbimde bir yaradırBahtım saçlarımdan karadırBeni zaman zaman ağlatanİşte...

Ne kadar zamandır pencereden sokağı gözetliyorum, çok bilemiyorum. Zaten vaktin kaç olduğu da akrep ve yelkovanın birbirlerini izlemesiyle belirlenemez benim günümün akışında.

Okuduğumuz bütün kitaplara, izlediğimiz bütün filmlere daha önce okuduklarımız...

Güzellik, insanlık tarihi boyunca kadınların kimliklerini, değerlerini ve toplumsal...

Hayatı farklı notalar içeren bir beste gibi görürüm. Her...

Aslı, bir yıl önce okuduğu romanın ilk sayfasına, “Hayat,...

Varanasi, Hinduların Mekke’si…  Delhi’den kalkan uçak Varanasi için alçaldığında dümdüz,...

Hafize Ana, Adile Teyze ve birçok unutulmaz rolle aklımızdan...

29 Haziran 2024 tarihinde imza günü etkinliğiyle tanıtımı gerçekleşen...

8 Mart 2024 tarihinde JustWork'de gerçekleştirilen imza günü etkinliğiyle...

Çünkü Kadınız Kolektifi üçüncü kitabı "Görülmemiştir" 16 Şubat 2025...

Çünkü Kadınız Kitap Kulübü her ay Beril Bozdoğan moderatörlüğünde...

Kocası tarafından sokak ortasında bıçaklanarak öldürüldü. Çocuklarının gözü önünde altı kurşunla öldürülen kadın. Her gün basında karşımıza çıkan haberlerden biri. Kadının şiddet görmesi. Fiziksel ve psikolojik şiddet gören kadınların günbegün artması ve toplum olarak her birimizin az ya da çok suçlu olması. Bazılarımızın suç ortağı olması.

Kafasını bir türlü toplayamıyordu. Öyle kırk falan değil, yüzlerce tilki… Hiçbirinin kuyruğu da birbirine değmiyordu. Üzerime yüklenen tüm o görev ve sorumluluklar gerçekten de benim mi, diye geçirdi aklından. Cevabı biliyordu. Neden yüklendim bunları?

Tüm toplumlarda, bütün dinlerde, her çağda hedef hep kadındır. Sürdürülebilir kalıcı çözümler bulmak yerine hep geçiştirerek bu hedeflerde oyalanılmıştır. Bir yandan, kadın cephesinde geçmişe karşı kazanılan zaferler de yok değildir.

Kadın kısırlığı, küresel çapta milyonlarca kadını etkileyen yaygın bir sağlık sorunu. Fiziksel zorlukların yanı sıra, kısırlık kadınların ruhsal ve duygusal sağlığını derinlemesine etkileyen önemli psikolojik sorunları doğurmakta.

Ne kadar zamandır pencereden sokağı gözetliyorum, çok bilemiyorum. Zaten vaktin kaç olduğu da akrep ve yelkovanın birbirlerini izlemesiyle belirlenemez benim günümün akışında.